Symphony of my Life

دوستای من تو آینه زندگی می‌کنن. بهترین و مهربون ترین و بدون نقص ترین دوستام. وقتی می‌شینم رو به روشون و گریه می‌کنم سعی نمی‌کنن الکی دلداریم بدن. بهم می‌گن که کارم اشتباه بوده و بهم می‌گن که احمقم اما بعدش دست می‌ذارن رو شونم و می‌گن که دیگه نباید این اشتباهو تکرار کنم و من قویم و دیگه گریه بسه و اشکامو پاک می‌کنن برام. اونا هر وقت می‌شینم رو به روشون و موهامو شونه می‌کنم بهم یادآوری می‌کنن که من الان حالم خیلی بهتره. بهم می‌گن که من باید قدر زندگیمو بدونم و قدر چیزایی که دارم.