Symphony of my Life

بیست سال دیگه... من واقعا نمی‌دونم چطوری می‌شم یا مثلا به چه چیزایی علاقه نشون می‌دم و چه چیزایی تغییر می‌کنه واسم. ولی هرچی بشم، واقعا می‌خوام که یکی از اون سی و پنج ساله‌های خشک نشم که به هدف‌هاشون نرسیدن و وقتی از تجربه‌ی دبیرستان یا دانشگاهشون صحبت می‌کنن حسرت می‌خورن و می‌گن که فلان کار رو انجام ندادم مثلا. البته من هرکاری بکنم باز حسرت خواهم خورد ولی می‌تونم کاری کنم که حسرت‌ها کمتر شن! :)